Baranów Sandomierski

Rezydencja w Baranowie Sandomierskim nazywana „małym Wawelem” powstała w okresie późnego odrodzenia. Imponującą bryłę zamku zaprojektował włoski artysta Santiago Guccio. Ten sam, który od 1550 roku pozostawał na usługach króla Stefana Batorego i Anny Jagiellonki. Wykonał dla nich wiele rzeźb, a wśród nich nagrobki pary królewskiej.

Zamek był wznoszony przez florenckiego artystę w latach 1591 – 1606 dla Andrzeja i Rafała Leszczyńskich.

Uwagę zwraca dziedziniec w kształcie prostokąta i otaczające go krużganki, które łączą się z klatką schodową usytuowaną po zewnętrznej stronie . Ciekawie prezentują się wszelakie zdobienia, przejęte z włoskiego renesansu, np. łby wyimaginowanych zwierząt, rozety, których wykonawcami byli kamieniarze z okolic Kielc.

Następni właściciele Baranowa, którzy pojawili się w XVIII wieku, a byli nimi Lubomirscy, postanowili go zmodernizować. Ich zamiar realizował architekt Tylman z Gameren, z pochodzenia Holender. To wtedy pojawiły się kolumny, na których osadzono galerię, sięgającą pierwszego piętra. Wnętrza rezydencji ozdabiała sztukateria autorstwa Giovanniego Battisty Falconiego. Uległa ona niestety zniszczeniu w, gdy zamek nawiedził dwukrotnie pożar w 1849 i 49 lat później.

Pałac jest otoczony ogrodem i parkiem krajobrazowym z drzewami krajowymi i egzotycznymi.